Agnieszka Lingas-Łoniewska - "W szponach szaleństwa"

Agnieszka Lingas-Łoniewska, zwana przez czytelników dilerką emocji, literacki dorobek ma już całkiem spory. Na Targach Książki w Krakowie otaczały ją prawdziwe tłumy, a #sektaagnes, czyli grupa jej najwierniejszych fanek towarzyszy autorce niemal przy każdym spotkaniu z czytelnikami. Jej najnowsza książka, zatytułowana W szponach szaleństwa, choć zadedykowana właśnie czytelnikom, wbrew pozorom nie opowiada o szaleństwie wokół Agnieszki. To historia inna niż wszystkie – mroczna, brutalna i budząca strach.

Komisarz Ewa Barska z wrocławskiej policji ma za sobą niejedne trudne śledztwo. Niedawno udało jej się złapać groźnego mordercę, dzięki czemu uzyskała rozgłos i zaufanie przełożonych. Życie prywatne, wobec świeżo zerwanych zaręczyn, całkowicie poświęciła dla pracy. Charakterna i lubiana przez kolegów policjantka właśnie zaczęła prowadzić kolejną sprawę.  Pod jednym z wrocławskich mostów znalezione zostało ciało młodej studentki, a sposób jego okaleczenia wzbudził przerażenie śledczych. Dziewczyna pozbawiona została przez sprawcę mózgu.

W ramach standardowych procedur bohaterka przeprowadza przesłuchania w budynku wydziału historii, przepytując kolejno kolegów zamordowanej studentki i jej wykładowców. Spotkanie z opiekunem roku ofiary – doktorem Mateuszem Herzem, wybitnym specjalistą historii starożytnej, całkowicie przewróciło życie Ewy do góry nogami. Kobieta nie wierzyła dotąd, że miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa i nigdy nie łączyła pracy z przyjemnościami. Kiedy dla naukowca postanowiła zrobić wyjątek, w okolicach kampusu znalezione zostaje kolejne ciało…

Agnieszka Lingas-Łoniewska kolejny raz stworzyła historię, która przyprawia fanów o nieprzespane noce i palpitacje serca. Zręcznie połączyła historię wielkiego uczucia i mrocznej zbrodni, przeplatając to wszystko wspomnieniami wprost z tajemniczej bieszczadzkiej sekty. Jest mroczniej i brutalniej niż zwykle, okrucieństwo sprawcy i stopień jego dewiacji budzą niepokój, a narastająca wokół głównej bohaterki atmosfera zagrożenia i psychozy sprawia, że co wrażliwszemu czytelnikowi włos zjeży się na głowie.

W książce pojawiają się aż trzy rodzaje narracji – trzecioosobowa, skupiająca się na śledztwie prowadzonym przez komisarz Ewę Barską, i dwie pierwszoosobowe, dzięki którym wchodzimy w rolę seryjnego mordercy i przenosimy się do przeszłości, poznając wspomnienia tajemniczego chłopaka, członka bieszczadzkiej sekty i syna jej przywódcy. Początkowo mieszanka ta może przytłaczać czytelnika, wkrótce jednak fabuła staje się tak wciągająca, że płynne przejścia pomiędzy bohaterami w niczym już nie przeszkadzają.

I choć podczas lektury W szponach szaleństwa pozornie szybko udało mi się powiązać ze sobą poszczególne wątki i domyślić się, kim jest morderca, autorce i tak udało się mnie zaskoczyć. I to aż dwukrotnie! Zakończenie bowiem jest zupełnie nieoczywiste i z pewnością niejednego czytelnika wprawi w osłupienie.

Nie da się ukryć, że Agnieszka Lingas-Łoniewska kolejny raz potwierdziła, że nadany jej tytuł dilerki emocji jest w pełni zasłużony, a szaleństwo, które ogarnia jej czytelniczki, ma swoje uzasadnienie. Książka z pewnością wyłamuje się z popularnych obecnie schematów literackich, a przypięta do pisarki łatka „autorki romansów” nie jest prawdziwa. W szponach szaleństwa to bowiem przede wszystkim mroczny thriller, a gorący romans w nim opisany, to tylko wisienka na torcie tego literackiego deseru, który przypadnie do gustu niemal każdemu czytelnikowi.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce oraz wydawnictwu Novae Res.

Alek Rogoziński - "Lustereczko, powiedz przecie"

Róża Krull wróciła! Jedna z najbardziej roztrzepanych polskich autorek, która wśród kryminalnych śledztw i rozlicznych romansów (w tym także tych wyimaginowanych), nie bardzo znajduje czas na pisanie i nieustannie balansuje na granicy deadlajnu, i tym razem wpakowała się w sam środek afery, która wstrząśnie środowiskiem warszawskich celebrytów.

Lustereczko, powiedz przecie to druga część cyklu z Różą Krull autorstwa księcia komedii kryminalnej Alka Rogozińskiego. Tym razem bohaterka, poprzez zupełnie niewinną fascynację mężczyzną pracującym naprzeciwko jej nowego mieszkania, staje się mimowolnym świadkiem samobójstwa obserwowanego przystojniaka. Kiedy dodatkowo z autorką postanawia skontaktować się niedoszła dziewczyna zmarłego, która nie potrafi uwierzyć, że jej ukochany sam targnął się na życie, Róża postanawia przeprowadzić własne śledztwo – ku rozpaczy swoich przyjaciół.

O ile w pierwszej części serii Do trzech razy śmierć mieliśmy okazję przyjrzeć się z bliska (choć w krzywym nomen omen zwierciadle) środowisku literackiemu, tak teraz trafiamy w sam środek targowiska męskiej próżności, czyli na wybory Mistera Polonia. Przystojni, napakowani chłopcy, którzy rywalizują nie tylko o prestiżowy tytuł, ale też związane z nim kontrakty reklamowe, sławę i pieniądze, kolejno giną w niewyjaśnionych okolicznościach, a Róża przy pomocy Rafała Maślaka stara się odkryć, kto jest mordercą.

Lustereczko, powiedz przecie to najlepsza z dotychczas przeczytanym przeze mnie książek autora. Jej bohaterowie są wciąż tak samo wyraziści, jak Ci z wcześniejszych komedii kryminalnych, a sama intryga wydaje się ciekawsza i lepiej przez autora przemyślana. Tym razem udało się Alkowi Rogozińskiemu uniknąć chaosu związanego z wprowadzeniem zbyt wielu postaci drugoplanowych, który nieco raził mnie w Do trzech razy śmierć.

Co najważniejsze jednak, wciąż jest tak samo zabawnie, jak we wcześniejszych książkach Rogozińskiego i wciąż nie polecam ich czytać w miejscach publicznych. Niekontrolowane wybuchy śmiechu, które z pewnością towarzyszyć będą lekturze, mogą wywołać duże zdziwienie otoczenia. Myślę, że książka idealnie sprawdzi się w nadchodzące długie wieczory, kiedy jesienna chandra czaić się będzie na każdego z nas. Skoro Róża potrafi niemal samodzielnie poradzić sobie z groźnym mordercą, to o wynik jej starcia z naszymi małymi smuteczkami nie musimy się obawiać – rozgromi je z siłą rażenia swojego truskawkowego kompotu!

Książka zrecenzowana dla portalu lubimyczytać.pl

Marta Matyszczak - "Zbrodnia nad urwiskiem"

Pamiętacie uroczego Gucia z Tajemniczej śmierci Marianny Biel? Ten psi detektyw, który wraz ze swoim panem Szymonem Solańskim debiutował w powieści Marty Matyszczak, powrócił! Tym razem, aby rozwiązać kryminalną zagadkę ten niezwykły duet musi wyruszyć aż do dalekiej Irlandii.

Po rozwiązaniu zagadki śmierci znanej chorzowskiej aktorki życie Szymona Solańskiego i jego psiego kompana niewątpliwie uległo zmianie. Tym bardziej, że wraz z sukcesem przyszło i rozczarowanie w postaci niespodziewanego wyjazdu Róży w bliżej nieokreślonym kierunku i celu.  I choć klienci walili drzwiami i oknami, detektyw nie miał ochoty na podjęcie się prowadzenia kolejnej sprawy. Dopiero upór pewnego zleceniodawcy, widmo głodu i interwencja Gucia sprawiły, że Szymon zdecydował się odnaleźć zaginioną Kasię Walasek, która wyjechała do pracy w Irlandii i słuch o niej zaginął.

Kto wie, może wyjazd na daleki kraniec Europy pozwoli bohaterowi na odnalezienie wewnętrznego spokoju i rozeznanie się we własnych uczuciach? A może szukając zabójcy Kasi, Szymon wpadnie na ślad przyjaciółki? Gucio w każdym razie z pewnością wsadzi swój zimny nos w sam środek kryminalnego śledztwa.

Zbrodnia nad urwiskiem to druga część serii Kryminał pod psem. Marta Matyszczak, która zadebiutowała w świetnie przyjętej Tajemniczej śmierci Marianny Biel, w kolejnej książce nie zatraciła nic z niezwykłej lekkości pióra i umiejętności łączenia kryminalnej zagadki ze szczyptą humoru, która to mieszanka wyróżnia ją spośród innych autorów. Jej bohaterowie są wciąż tak samo wyraziści, a psi detektyw podbija serca nawet największych sceptyków.

Tym razem śląską scenerię zastąpiła mała irlandzka wyspa, która, podobnie jak chorzowska cwajka opisana została z wyraźną nutką sympatii. Choć na Inishmore nieustannie pada i powiedzieć, że pogoda panuje tam iście barowa to mało, to jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że i to miejsce ma swój urok, a autorka ma do niego spory sentyment.

W książce pojawiają się nowe, nieszablonowe postacie, sceny komediowe bawią do łez, a fanom wzruszeń i porywów serca nie zabraknie wątków romantycznych. Reasumując, Marta Matyszczak i tym razem nie zawiodła pokładanych w nadziei. Jej bohaterowie wzbudzają sympatię, nakreślona intryga zaciekawia już od pierwszych rozdziałów, a Gucio? Wciąż jest moim ulubionym narratorem i obiektem westchnień wielu polskich suczek. Po lekturze Zbrodni nad urwiskiem pozostaje tylko jedno, niezwykle ważne pytanie – kiedy kolejna część?  

Książka zrecenzowana dla portalu lubimyczytać.pl